Ufkun tenhalarında fecirler var yanıyor
Gün veda ediyorken gurub sanki kanıyor
Yedi renge bürünüp ebrulanan bulutlar
Kendini bu masalda gül-i râ’nâ sanıyor .
Hayâller bile yalnız , işte orası gurbet
Virâne olur gönül varsa arada hasret
Ayrılığı duyarsan martı çığlıklarında
Akşamların hüznünde , solan ümidi seyret .
