Sahra tutuşur sırrını faş eylese Mecnûn
Leylâ ona mahrem
Ağyâr değil cân-ı cihan eyledi efsûn
Bilmez ki şu âlem
Vermişse kaza hükmünü Mecnûn ola mahkûm
Bîgâne mi kalsın
Baş eğdi kaza hükmüne aşk mülküne meftûn
Sevdâsına hem dem
Hicranda visal buldu mürid olsa da mahzûn
Yâkub gibi her dem .
