Rûhumu eritipte kalıpta dondurmuşlar
Onu İstanbul diye toprağa kondurmuşlar
İçimde tüten bir şey hava , renk , edâ , iklim
O benim zaman mekan aşıp geçmiş sevgilim
Çiçeği altın yaldız suyu telli pulludur
Ay ve güneş ezelden iki İstanbul’ludur
Denizle toprak yalnız onda ermiş visâle
Ve kavuşmuş rûyalar onda onda misâle
İstanbul benim canım ;
Vatanım da vatanım ….
İstanbul ,
İstanbul ….
Yedi tepe üstünde zaman bir gergef işler
Yedi renk yedi sesten sayısız belirişler
Eyüp öksüz . Kadıköy süslü , Moda kurumlu
Ada da rüzgâr , uçan eteklerden sorumlu
Her şafak Hisar’larda oklar çıkar yayından
Hâlâ çığlıklar gelir Topkapı Sarayı’ndan
Ana gibi yâr olmaz İstanbul gibi diyâr
Güleni şöyle dursun ağlayanı bahtiyâr
