Hayli demdir ki cüdâ-yı kûy-i yâr oldun gönül Baht-ı nâsâzın elinden zâr-ı zâr oldun gönül Bir zamanlar gerçi ben de bahtiyâr oldum gönül Kalmadı zevki hayatın ihtiyâr oldun gönül Hükme düşdüm aşkıma kendim nazar oldum gönül
