Akşam kanayan güllere batmış gökyüzü
Yıldız yıldız yanarken o ses ki getirir bi ze zamanı
Kuşların kanadına yavaşça
Kaynakdan çağlayıp akar pınarlardan taşar
Dinlenirken rıhtım taşlarını yıkayan dalgalarda
Sarıp sarmalar ezgileri durmadan ve atlayıp
gecenin terkisine
Süzülür gelir kuytularına solgun bahçelerin
Yer açar bülbüllere yavaşça
Ne güzel var olmak derinliklerde
Tutup getirmek o çocuğu pamuk ellerinden
Gözpınarlarında parlayan sevinç damlalarını
Sevgiyle yaşatır taşırır yavaşça
