Görüyorum şehirler birer toprak yığını
Duyuyorum ölümün buz tutan çığlığını
Çöken insan evinin bir yanı bir bucağı
Sönen Türk köylüsünün , hepimizin ocağı
Çatısı buz tutan gün evi rüzgarlı gece
Yatağı karlı yoprak , yorganı karlı gece
Babalar karanlıkda evladını arıyor
Analar yavrusunun saçlarını sarıyor
Üç oğlu üç cephede şehit olmuş birine
Kapanmış can çekişen kızının üzerine
Senden imdad umuyor senden o karlı dağlar
Ona sen acımazsan kim acır kimler ağlar
Ne versen ne yollasan kurtaracak bir canı
Unutma can çekişen zavallı Erzincan’ı
