Açıldı bahçede güller Eder âgâze bülbüller Beni Mecnûn eden diller
Yâr aman efendim Yâr kuzum efendim Gönül düşdü sana cânâ Reftâr âlâdan âlâ
Meclise geldikçe bî fes Mecnûn olur idi herkes Adı dilber kendi Çerkes
